...
“ค่ะ” เธอกระพริบตาแรงๆ แล้วพยักหน้าอย่างหนักแน่น
จู่ๆ เธอก็รู้สึกตลก เกิดอะไรขึ้นกับเธอ เธอเห็นใจผู้หญิงที่อยากได้ผู้ชายของเธอหรือเปล่า? ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่เธอเริ่มเป็นพี่น้องกัน เธอมีจิตใจที่จะคาดเดาจิตใจของคนอื่นจริงๆ
ซีจินเฉินเปลี่ยนดวงตาของเธอและใช้น้ำแข็งต่อไป ดวงตาของเธอก็สดใสอีกครั้ง และเย่ชิงซินก็หลับตาลงด้วยความรู้สึกไม่สบาย
เมื่อเห็นใบหน้าที่น่าเศร้าของเธอ ซีจินเฉินก็ถอนหายใจ เดินเข้ามาและนั่งยองๆ ต่อหน้าเธอ บอกฉันสิ ทำไมคุณไม่อยากไปล่ะ
“คุณชอบงานแต่งงานกลางแจ้งไหม?” ซีจินเฉินหยิบกาแฟบนโต๊ะแล้วจิบ ดูสมุดวางแผนในมือของเขาแล้วถามเธออย่างใจเย็น
เขาอดหัวเราะไม่ได้เมื่อมองดูน่ารักและไร้เดียงสาของเธอ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความสิ้นหวังและความรักอันลึกซึ้ง
เย่ชิงซินตื่นเต้นมากจนคางของเธอแทบจะชนกระจกรถ เธอหันกลับมามองเขาด้วยความโกรธ “ซีจินเฉิน! ไม่มีดอกกุหลาบ แหวน จดหมายรัก และไม่มีข้อเสนออย่างเป็นทางการ คุณคาดหวังให้ฉันแต่งงานกับคุณเหรอ?” ฉันเห็นคุณต้องการจริงๆ! มากเกินไป!
“ฉันหมายถึง คุณชอบงานแต่งงานกลางแจ้งไหม ไม่อย่างนั้น หนังสือวางแผนจะดีขนาดนี้ได้ยังไง?” ซีจินเฉินหันหลังกลับบนเก้าอี้แล้วยื่นหนังสือวางแผนในมือให้เขา
ซีจินเฉินดูเหมือนกังวลว่าเธอจะคิดมากเกินไป จากนั้นจึงกล่าวเสริม: ฉันชอบมันมาก
ซีจินเฉินเหลือบมองเธอ ไม่ เรื่องนี้เป็นของแผนกต้อนรับส่วนหน้าของคุณ และไม่เกี่ยวข้องกับฉันโดยตรง คุณควรไปที่นั่นด้วยตัวเอง
ฉันรักคุณภรรยาของฉัน
“ไปเอาทะเบียนสมรสกันเถอะ”
“ทำไมล่ะ” เขาถาม
นี่อาจเป็นคำสัญญาอันศักดิ์สิทธิ์ที่สุดในใจของผู้ชายทุกคน!
ซีจินเฉินสังเกตเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ และถามเธอว่า มีอะไรผิดปกติ คุณกำลังคิดอะไรอยู่
เย่ชิงซินสวมชุดสูทอย่างเป็นทางการเพื่อทำงานมากที่สุดเพื่อให้ผู้คนดูจริงจังและจริงจัง แต่ Meng Ziting ไม่ใช่ ชุดสูทสีดำตัวเล็กช่วยให้เอวเรียวของเธอดูสมบูรณ์แบบและเสื้อเชิ้ตสีขาวก็โอบรับเส้นทางอาชีพของเธอ ชุดธุรกิจเรียบง่ายเผยให้เห็นรูปร่างโค้งมนของเธออย่างสมบูรณ์แบบ
เย่ชิงชิงเงยหน้าขึ้นมองซีจินเฉิน โดยรู้ว่าเธอไม่ควรมีความคิดอื่นใดในเวลานี้ และเธอควรจะเป็นตัวของตัวเองตามที่ซีจินเฉินพูด อย่างไรก็ตาม แม้ว่าเธอจะไม่สนใจเรื่องนี้ในใจ แต่ดวงตาของเธอก็ยังคงไม่สามารถเพิกเฉยต่อความเจ็บปวดและความเศร้าโศกที่ฉายแววไปทั่วใบหน้าของ Meng Ziting เธอคุ้นเคยกับอารมณ์นั้นมากเกินไป และเคยเห็นมันบนใบหน้าของยี่ ฮันยางมากกว่าหนึ่งครั้ง แต่เธอก็เพิกเฉยต่อมันอย่างเฉยเมย
เธอมองเขาอย่างประหม่าหลังจากถาม แต่เขาก็แค่มองเธอเฉยๆ จากนั้นผลักเธอออกไป ยืนขึ้นแล้วเดินไปที่ประตู
จริงๆ แล้วเมื่อคืนเธอมีแรงกระตุ้นแบบนี้แต่เมื่อคืนเธอร้องไห้เหมือนคนมีน้ำตาซึ่งไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะพูดถึง จากนั้นเธอก็หลับไปด้วยเหตุผลบางอย่าง แล้วก็เป็นเช้าวันนี้
“ไปเอาทะเบียนสมรสกันเถอะ”
“อา?” หัวใจของเย่ชิงซินเต้นรัว จากนั้นเธอก็มองดูใบหน้าของเขาอย่างใกล้ชิด เธอโล่งใจเมื่อเห็นว่าไม่มีอะไรผิดปกติเกี่ยวกับเขา แต่เธอยังคงรู้สึกมีความหวังเล็กน้อยในใจ เธอส่ายหัวเพื่อขจัดความคิดยุ่งๆ ในใจ และบอกตัวเองว่าพวกเขาแค่ถามว่าคุณชอบงานแต่งงานกลางแจ้งหรือไม่ และไม่ได้ตั้งใจจะขอแต่งงานเลย
ความไม่พอใจครั้งแรกที่พวกเขามีตั้งแต่พวกเขาพบกันก็หายไปอย่างเงียบ ๆ ในการจูบอันเร่าร้อน
**
เมื่อเห็นใบหน้าที่น่าเศร้าของเธอ ซีจินเฉินก็ถอนหายใจ เดินเข้ามาและนั่งยองๆ ต่อหน้าเธอ บอกฉันสิ ทำไมคุณไม่อยากไปล่ะ
พิธีแต่งงานได้เสร็จสิ้นลงแล้ว และขั้นตอนต่อไปคือการเตรียมการอย่างเป็นระเบียบและรอให้งานแต่งงานมาถึง
ซีจินเฉินเหลือบมองเธอ ไม่ เรื่องนี้เป็นของแผนกต้อนรับส่วนหน้าของคุณ และไม่เกี่ยวข้องกับฉันโดยตรง คุณควรไปที่นั่นด้วยตัวเอง
ด้วยความรู้สึกไม่สบายใจนี้ จนกระทั่งซีจินเฉินเก็บข้าวของของเธอและบอกให้เธอออกไป เธอจึงมองเขาอย่างไม่เต็มใจและพูดว่า: ฉันจะไม่ไป คุณและเธอก็เหมือนกันอยู่ดี เอาล่ะ... พี่ชายและน้องสาวใช่ไหม จัดการเองได้หมด!
หลังจากพูดอย่างนั้นเขาก็ทิ้งเธอไว้อย่างเก๋ไก๋ เย่ชิงซินตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงไล่ตามเขาไปด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า
ห้ามขยับ.
เย่ชิงชิงเงยหน้าขึ้นมองซีจินเฉิน โดยรู้ว่าเธอไม่ควรมีความคิดอื่นใดในเวลานี้ และเธอควรจะเป็นตัวของตัวเองตามที่ซีจินเฉินพูด อย่างไรก็ตาม แม้ว่าเธอจะไม่สนใจเรื่องนี้ในใจ แต่ดวงตาของเธอก็ยังคงไม่สามารถเพิกเฉยต่อความเจ็บปวดและความเศร้าโศกที่ฉายแววไปทั่วใบหน้าของ Meng Ziting เธอคุ้นเคยกับอารมณ์นั้นมากเกินไป และเคยเห็นมันบนใบหน้าของยี่ ฮันยางมากกว่าหนึ่งครั้ง แต่เธอก็เพิกเฉยต่อมันอย่างเฉยเมย
เขาปล่อยให้เธอถูเขาให้แบนและล้อมรอบเขา แต่ยังคงมองเธออย่างลึกซึ้งด้วยสายตาของเขา เย่ชิงชิงไม่สามารถต้านทานการจ้องมองของเขาได้ และพ่ายแพ้อย่างรวดเร็ว
หลังจากพูดอย่างนั้นเขาก็ทิ้งเธอไว้อย่างเก๋ไก๋ เย่ชิงซินตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงไล่ตามเขาไปด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า
เย่ชิงซินกระพริบตาขณะที่ถูกเขาจับไว้ จากนั้นจึงยิ้มเล็กน้อย ประโยคนี้จะน่ารำคาญกว่าข้อเสนอได้อย่างไร?
เย่ชิงซินรู้สึกเขินอายและรู้สึกละอายใจ
ซีจินเฉินไม่คาดคิดว่าเธอจะเป็นเช่นนี้ และเขายังคงถือถุงน้ำแข็งไว้ในมือ ฉันคงได้แต่จูบเธอเท่านั้น
วันนี้ Meng Ziting สวมเครื่องแบบของโรงแรม มีชุดสูทสีดำขนาดเล็กพร้อมเสื้อเชิ้ตสีขาวอยู่ข้างใน เธอและเย่ชิงชิงสวมเสน่ห์ที่แตกต่างกันสองแบบ
เย่ชิงซินรู้สึกเขินอายและรู้สึกละอายใจ
เมื่อเธอไปทำงานในตอนบ่าย เย่ชิงซินนำเสนอแผนสถานที่จัดงานแต่งงานล่าสุดที่เธอออกแบบเมื่อคืนนี้ในการประชุมช่วงเช้า และได้รับการอนุมัติอย่างเป็นเอกฉันท์จากทุกคน
**
**
เมื่อเห็นใบหน้าที่น่าเศร้าของเธอ ซีจินเฉินก็ถอนหายใจ เดินเข้ามาและนั่งยองๆ ต่อหน้าเธอ บอกฉันสิ ทำไมคุณไม่อยากไปล่ะ